Bagaimanapun teks ini adalah dalam kala masa kini berterusan dan boleh diterjemahkan sedemikian:
"Aku boleh membunuh seorang lelaki kerana melukai aku dan seorang muda kerana memukul aku" (rujuk Bullinger, nota kaki kepada ayat 23).
Justeru sikap pemikirannya telah merosot daripada situasi Kain kepada keadaan ini yang melebihi mata ganti mata tetapi sebaliknya memerlukan pembalasan melampau.
Justeru sikap manusia planet ini mula merosot dalam banyak segi dalam enam keturunan, dan kemudiannya mengakibatkan campur tangan Tuhan dalam banjir itu.
Abraham mempunyai dua isteri, Sara dan Ketura, serta gundiknya Hagar. Kita diberitahu bahawa Ketura ialah seorang gundik pada mulanya dan kemudian dia disenaraikan sebagai seorang isteri.
Kemudian Esau, yang memandang rendah hak kelahirannya, juga mendukacitakan ibu bapanya dengan berkahwin dengan dua isteri pagan (Kejadian 26:34).
Jika poligami ialah kehendak ilahi, maka boleh dianjurkan bahawa Tuhan bertentangan dengan diriNya apabila Dia melarang raja-raja Israel mempunyai banyak isteri (Ulangan 17:16-17). Perhatikan catatan sejarah ketika mereka ingkar, termasuk persaingan maut saudara kandung antara anak-anak Daud daripada isteri berlainan; dan ratusan isteri Salomo yang membawanya kepada keberhalaan (1 Raja-raja 11:1-3). Larangan Ulangan 17:16-17 membabitkan pemilikan banyak senjata perang dari segi kereta kuda iaitu kuda, kekayaan, serta perempuan. Ketiga-tiga langkah ini merupakan punca kejatuhan Salomo (lihat juga nota-nota Bullinger kepada teks itu). Namun Tuhan menyetujui Daud berkahwin dengan ramai perempuan dan mengambil gundik, dan berkata jika dia inginkan lebih maka Dia tentu telah memberikannya kepada dia. Tuhan sebenarnya mengatakan bahawa dia tidak harus berdosa seperti itu. Masalahnya nampaknya terletak dalam sikap akal fikiran. Bagaimanapun, Salomo diizinkan membina Bait Tuhan sedangkan Daud tidak dibenarkan melakukan itu kerana dia pernah menumpahkan darah.
Hana, ibu Samuel, telah dimalukan oleh isteri lain suaminya Elkana iaitu Penina (1 Samuel 1:1-7). Samuel, orang yang diurapi Tuhan, merupakan hasil suatu keadaan poligami.
Monogami merupakan situasi berterusan dalam banyak negara di seluruh dunia: kaum Han China di China purba, orang Dong, Manchu dan Yao.
Mungkin ia suatu kejutan bagi ramai orang bahawa orang China Han purba sebenarnya mengamalkan monogami meskipun kepercayaan dan amalan umum maharaja-maharaja China purba yang mempunyai ratusan dan mungkin ribuan isteri dan gundik.
"Bangsa Han ialah bangsa utama di China. Orang Han dikatakan telah bermula kira-kira lima ribu tahun dahulu. Majoriti YDNA mereka ialah Haplogroup O, yang mirip dengan orang Indo-Melayu dan sesetengah orang Polynesia, dan berhubungan dengan suku-suku Yafet yang lain. Dalam sejarah mereka yang lama, mereka menyerap bangsa-bangsa minoriti yang lain. Han merupakan kelompok paling berpengaruh dalam ekonomi, kebudayaan dan politik. Pakaian telah banyak berubah, kini pakaian mereka cenderung kepada gaya berpelbagai. Konsep sebuah keluarga tetap serupa dengan negeri itu pada zaman dahulu kala. Bapa merupakan pusat kawalan dalam sejarah lamanya. Isteri dan semua anak-anak harus mentaatinya, tetapi kini sistem itu telah banyak berubah di seluruh bidang pengaruhnya. Ahli-ahli sebuah keluarga lazimnya setara kedudukan mereka. Ayah akan melakukan kerja rumah bersama isterinya dan anak-anaknya; mereka seharusnya hidup lebih bahagia lagi daripada sebelumnya. Monogami ialah satu-satunya sistem untuk perkahwinan dalam asal mereka. Penguburan api dianjurkan dan diteruskan. Mereka mengamalkan adat baik membantu orang tua serta menjaga anak-anak kecil."
(Disadur dan diedit daripada http://www.china-fpa.org/english/china/nationality/han.htm )
Ketika zaman Confucius (secara tradisinya 551 BCE – 479 BCE), monogami dianjurkan sebagai keadaan ideal, namun pemeliharaan isteri lain yang dikenali sebagai gundik tidak dilarang. Confucius dan orang bijaksana agung yang lain berpendapat bahawa bukan memalukan untuk mengambil seorang gundik untuk melahirkan anak lelaki. Ini dianjurkan apabila isteri sejati gagal melahirkan anak lelaki dan terlalu disayangi untuk diceraikan. Terdapat tujuh sebab yang membenarkan penyangkalan seorang isteri selain ketidaksetiaan, dan salah satu daripadanya ialah ketiadaan anak lelaki.
Lihat juga:
http://www.malaspina.org/home.asp?topic=./search/details&lastpage=./search/results&ID=426
Perkara sepadan dengannya hari ini ialah anjuran inseminasi beradas (permanian buatan) dan juga rawatan kesuburan.
Terdapat satu lagi kelompok yang dikenali sebagai Dong di China dan keluarga-keluarga mereka juga mengamalkan monogami. Suku Dong memilih pasangan hidup mereka sendiri dan biasanya berkahwin pada umur lewat belasan tahun.
http://www.us.omf.org/content.asp?id=9234
Monogami telah sentiasa diamalkan orang Manchu, dengan anak-anak muda bertunang pada umur 16 atau 17 tahun dengan izin ibu bapa.
http://en.chinabroadcast.cn/2245/2005-1-13/119@192716.htm
Terdapat satu lagi suku di China yang dikenali sebagai bangsa Yao. "Lebih dua juta orang Yao tinggal tersebar di seluruh kawasan pergunungan China selatan, di mana mereka sudah hidup selama 2000 tahun. Suku-suku Yao juga hidup di Vietnam, Laos, dan Thailand, dan lazim memanggil diri mereka sebagai Kim Mien, atau "orang gunung". Unit keluarga amat penting kepada suku Yao, dan perceraian jarang terjadi di kalangan mereka. Monogami (perkahwinan kepada satu pasangan) merupakan kebiasaannya, namun poligami (pasangan kahwin berganda) juga wujud. Walaupun sesetengah perkahwinan masih diatur oleh ibu bapa, pilihan itu kini terletak pada pasangan muda itu. Pengantin lelaki biasanya 16 atau 17 tahun dan pengantin perempuannya mungkin empat tahun lebih tua."
http://www.ksafe.com/profiles/p_code4/360.html
Poligami di dalam negara-negara yang tidak menguatkuasakan Monogami
Dalam kajian amalan poligami ini kita perhatikan bahawa di dalam negara-negara yang melarang poligami, ia boleh diamalkan oleh sebab ketiadaan penguatkuasaan undang-undang kebangsaan mereka sendiri. Contohnya, di Malaysia seorang bukan Muslim yang mengambil suami/isteri kedua adalah tidak sah dan perkahwinan ini diakui oleh mahkamah sivil Malaysia serta Pendaftar Perkahwinan di Malaysia. Jadi bigami dan poligami tidak dibenarkan oleh undang-undang sivil bagi rakyat Malaysia bukan Muslim sama ada mereka berbangsa Cina, India atau bangsa lain. Semua ini diperintah oleh Kanun Keseksaan Malaysia Bab XX "Kesalahan Berkenaan Dengan Perkahwinan". Pasangan terjejas itu boleh menuntut cerai atas sebab-sebab zina yang jelas. Bagaimanapun, walaupun undang-undang sivil Malaysia tidak mengizinkan poligami bagi orang bukan Muslim, kita temui poligami diamalkan oleh bukan Muslim di Malaysia. Hakikatnya, ini berterusan kerana ketiadaan penguatkuasaan undang-undang disebabkan adat majoriti di bawah sistem Shari’a. Kita akan temui kejadian serupa di negara-negara lain.
Malaysia, sebagai negara Islam, juga mempunyai satu lagi sistem undang-undang Islam, yang ditafsirkan oleh Mahkamah Syariah atau Shari’a. Ini mengizinkan seorang lelaki Muslim memiliki sehingga empat isteri, dan seperti yang dilihat di atas juga merupakan adat yang diperolehi daripada pengalaman-pengalaman alkitabiah seperti yang ditafsirkan di bawah sistem Mishnah dan Talmud di dalam Judaisme, yang pastinya asal dari mana amalan atau batas Muslim ini diilhami.
Kita dapati bahawa mereka yang lebih saleh umumnya percaya kehendak Allah digambarkan di dalam Taman iaitu seorang pasangan untuk setiap orang. Terdapat Adam dan Hawa, bukan ramai isteri, tiada bigami atau poligami, sama ada poligini atau poliandri.
Singapura mempunyai undang-undang sivil yang serupa dengan Malaysia sebab kedua-duanya sebahagian daripada Komanwel. Mengambil suami/isteri kedua sebagai bigami adalah haram dan tidak diakui oleh mahkamah sivil atau Pendaftar Perkahwinan di Malaysia dan Singapura. Oleh itu bigami dan poligami tidak dibenarkan oleh undang-undang sivil bagi rakyat Malaysia dan Singapura bukan Muslim sama ada mereka berbangsa Cina, India atau lain-lain.
Namun begitu, di Singapura sekalipun sistem Shari’a dan isteri berganda ditoleransi dan mempunyai status kuasi-sah.
"Walaupun Singapura negara bukan Muslim, status peribadi Muslim Singapura ditentukan oleh Ordinan Muslim 1957 yang meliputi pendaftaran, Mahkamah Shari’a dan hal-hal harta benda, dan memansuhkan Ordinan sebelumnya yang berkaitan. Ia mengandungi peruntukan substantif yang amat terbatas, namun ordinan ini memang memindahkan kuasa atas status peribadi Muslim daripada badan kehakiman biasa kepada Mahkamah Shari’a. Ia digantikan oleh Akta Pentadbiran Undang-undang Islam 1966, yang memberikan peraturan-peraturan yang lebih terperinci. Akta 1966 ini menetapkan Majlis Ugama Islam Singapura (Singaporre Islamic Council) untuk menjalankan pembiayaan dan melaksanakan wasiat. Majlis ini juga mempunyai Komiti Perundangan yang terdiri daripada Mufti Singapura, dua lagi ahli Majlis ini dan dua bukan ahli; fungsi Komiti Perundangan ini adalah untuk mengeluarkan fatwa tentang apa-apa perkara undang-undang Muslim. Perundangan 1966 itu juga mengandungi peruntukan lebih substantif daripada sebelumnya. Piagam Wanita, yang diluluskan pada 1961, menggantikan sistem undang-undang keluarga bukan Muslim yang berkaitan di Singapura. Ia mengenakan rejim perkahwinan monogami ke atas semua rakyat Singapura kecuali orang Muslim, walaupun lelaki Muslim yang berkahwin dengan bukan Muslim di bawah syarat-syarat Piagam Wanita dilarang daripada berkahwin poligami. Orang Islam jelas terkecuali daripada peruntukan-peruntukan tertentu Piagam Wanita, contohnya, yang berhubung upacara melangsungkan perkahwinan, pembatalan perkahwinan, perceraian, dan sebagainya. Sistem mahkamah biasa berkuasa atas urusan anak angkat, pewarisan, dan hak jagaan malah untuk meeka yang berkahwin menurut undang-undang Islam, dan isteri Muslim boleh memilih sistem biasa atau sistem kehakiman Shari’a untuk mendapatkan perintah nafkah.
Status Perlembagaan Islam (ic Undang-undang): Perlembagaan telah diterima pada 3 Jun 1959 dan dipinda pada 1965 apabila Negeri Singapura daripada Malaysia meninggalkan Malaysia. Perlembagaan ini mengandungi sebilangan peruntukan yang mengabadikan kebebasan beragama dan melarang diskriminasi atas sebab-sebab agama. Artikel 153 di bawah Peruntukan Umum menyatakan bahawa "Badan Perundangan harus menurut undang-undang membuat peruntukan bagi mengawal hal-ehwal agama umat Islam dan membentuk sebuah Majlis untuk menasihati Presiden dalam hal-hal berkenaan agama Islam".
Sistem Mahkamah: Terdapat sebuah Mahkamah Shari’a di Singapura; ia boleh mendengar dan menentukan segala tindakan dalam mana semua pihak ialah orang Muslim atau dalam mana pihak-pihak terbabit berkahwin menurut undang-undang Islam (iaitu, suami ialah orang Islam). Mahkamah Shari’a mempunyai kuasa atas kes-kes berhubung perkahwinan, perceraian, pertunangan, pembatalan perkahwinan, perpisahan kehakiman, pembahagian harta pada perceraian, pembayaran mas kahwin, nafkah, dan mut’a. Segala rayuan daripada keputusan Mahkamah Shari’a atau keputusan kathi (kadi) dibuat melalui Lembaga Rayuan, yang terdiri daripada tiga Muslim yang dipilih oleh Pendaftar Mahkamah Agung daripada satu panel tujuh orang yang dicalonkan oleh Presiden setiap tahun. Segala keputusan Lembaga Rayuan adalah muktamad."
SUMBER:-
http://www.law.emory.edu/IFL/legal/singapore.htm
